کسانی که تا به حال از خدمات و امکانات دست یابی با طناب بهره نبرده اند معمولا ‏چنین دیدگاه هایی دارند:‏
‏... این کار خطرناک به نظر می رسد .....‏
‏ آیا اینکه از آن بالا آویزان شوند ایمن است ......؟
‏ چگونه می شود وقتی به طناب آویزان هستیم کار هم انجام دهیم ؟
‏ آیا قوانین سلامتی کارگران و مقررات ایمنی در این کار نقشی دارند و رعایت ‏می شوند ...؟
پاسخی که توسط متخصصین شرکت های کار در ارتفاع داده می شود این است: کار با ‏طناب مانند هر کار دیگری دارای خطرات خاص خود است اما با دسته بندی و شناسایی خطرات ‏و مدیریت ریسک و نحوه پیشگیری از بروز خطر ، این رشته کاری نه تنها متضمن ایمنی بسیار ‏بالا است بلکه توانسته است تا حد بسیار بسیار قابل قبولی به هدف اصلی خود که همانا کار ‏بدون حادثه است نزدیک شود.‏

فلسفه " اول ایمنی" در بیست سال گذشته توسط کمپانی های کار در ارتفاع پایه ریزی و ‏تبیین شد. در سال 1978 هنگامیکه چندین کمپانی پیشرو در این زمینه به این نتیجه رسیدند که ‏قوانین آن زمان بخوبی تکنیک های دستیابی با طناب را پوشش نمی دهد خود آنها طی ‏نشست های کارشناسی فراوان و مذاکرات فنی با‏HSE‏ (کمیسیون قوانین ایمنی و سلامت ‏کاری) یک گام مهم در زمینه وضع این قوانین برداشتند و ماحصل آن بوجود آمدن ‏irata‏ در ‏سال 1980‏‎ ‎بود.‏ محکم کردن سنگ نمای ساختمان با پیچ و رولپلاک
و از آن زمان ‏irata‏ با توسعه روال ها و روش های کاری و مقررات و استانداردها ، سه ‏برنامه آموزشی برای کنترل و بهینه سازی قوانین و روال های کار در ارتفاع بوجود آورده است.‏

HSE‏ نیز در تدوین و تصویب و اجرایی نمودن این مقررات با ‏irata‏ همکاری بسیار ‏نزدیکی داشته است و حاصل آن تدوین مقررات قابل قبول و عملی در زمینه تکنیک های کار با ‏طناب بوده است .‏ خدمات کار در ارتفاع
    در سال 1994 ‏irata‏ راهنمای اصلی کاربا طناب را منتشر نمود. این راهنما تمامی ‏شرکت ها را قادر به یکپارچه سازی شیوه های کار با طناب مطابق با قوانین موجود ایمنی و ‏سلامت نمود و با   این کار شیوه عملی و کاربردی کار با  طناب مشخص گشت. این راهنما ابزار و ‏ادوات و روش هایی را که کاربران   کار در ارتفاع و استفاده کنندگان شیوه های کار با طناب بکار ‏می گیرند را مشخص و نیازهای آنان را در جهت نیل به استانداردها اتحادیه اروپا ‏EN‏ مشخص ‏نموده است.‏ نظافت نمای بیرونی ساختمان
تمام کمپانی هایی که تحت قوانین ‏irata‏ فعالیت می کنند باید از لحاظ رعایت مقررات ‏و دستورات ‏irata‏ مورد رسیدگی دوره ای قرار گیرند.‏‎ ‎این رسیدگی هم در زمینه فنی و هم در ‏زمینه کیفی صورت می پذیرد.‏
از سال 1992 تمام تکنیسین هایی که در حوزه های صنعتی کار می کنند ملزم به ‏گذراندن دوره های آموزشی ‏irata‏ شده اند. این افراد مطابق با قوانین " نیازمندی های اصلی ‏برای کار با طناب " مورد ارزیابی قرار گرفته و پس از موفقیت توسط ‏irata‏ مورد شناسایی و ‏تایید قرار می گیرند به قبول شدگان در این آزمون ها کد شناسایی ‏irata‏ داده می شود ‏همچنین به آنها کارت شناسایی و ‏logbook‏ اعطاء می شود. دوره های بازآموزی ‏irata‏ ‏تضمینی بر به روز بودن اطلاعات و توانایی های این افراد برای کار با طناب و در ارتفاع است.‏
امروز پس از بیشتر از ده سال از برداشته شدن گام های آغازین نیروی عظیمی از افراد ‏متخصص تعلیم دیده که مهارت های کاری خود را با مقررات و آموزش های هدفمند یکپارچه ‏ساخته اند در بازار کار وجود دارند و به یمن این افراد کمپانی های کار در ارتفاع قادر به ارائه هر ‏گونه خدمات در زمینه های گوناگون کاری می باشند و سرویس گیرندگان این کمپانی ها ‏بخوبی و با اطمینان خاطر از این توانایی ها بهره مند می شوند.‏
آمار نزدیک به صفر تلفات و حوادث خطرناک در طی این دوره بخوبی گواه این فلسفه ‏اصلی کاریirata ‎‏ است: به صفر رساندن اتفاقات.‏
آمار ایمنی ‏irata شرکت های صنعتی در حوزه های گوناگون که از خدمات ایمنی و روش های دسترسی ‏کار با طناب استفاده می کنند در مقیاس با همتایان خود که از روش های سنتی ایمنی بهره ‏می گیرند دارای آمار ایمنی بسیار بالا و حداقل حوادث ناشی از سقوط هستند. دلایل این امر را ‏می توان در زمینه ای زیر جستجو کرد:‏
زمان مورد نیاز برای دست یابی با طناب به سایت کارگاهی و انجام کار در آن ‏بسیار کمتر از زمان مشابه در روش های سنتی است. بعنوان مثال گاهی زمان ‏برای برپایی‎ ‎داربست به دور یک سازه بسیار بیشتر از زمان تعمیر آن سازه ‏می باشد. ‏
انجام کار در زمان کوتاه و کم شدن زمان حضور در محل کاری خود عامل مهمی در به ‏حداقل رساندن خطا و بروز خطر دارد طبعاً این زمان کمتر ، باعث کاهش هزینه های مرتبط نیز ‏می گردد.‏
تنها کسانی مجاز به کار بر روی سازه ها هستند که دوره های آموزشی را طی ‏نموده اند این افراد شناخت کامل و کافی نسبت به حوادث ، اتفاقات و روش ‏های ایمنی و کاری دارند . ‏ آنها بخوبی از سیستم های حمایتی برای مهار خود و ابزار بهره می گیرند.‏
در روش های سنتی مانند بالابر و داربست امکان سقوط ابزار و لوازم بسیار بالا ‏است و خود باعث بروز حوادث می شود.‏
روش‎ ‎های سنتی بخوبی جوابگوی ایمنی و کار در سازه های بلند مرتبه ‏بخصوص در مراحل تعمیر و نگهداری نمی باشند. همانند برج های بلند ‏پالایشگاه ها و دودکش ها.‏
‏ بعنوان مثال تورهای ایمنی رایج که پایین برج های بلند نصب می شود تنها می تواند تا ‏محوطه ای محدود و مشخص را پوشش دهد و در برابر سقوط از ارتفاع زیاد هیچ گونه کارآیی ‏ندارد.‏